سفری در پیش است
دل من غمگین است
غم ربوده است زمن
پای رفتن را باز
کوله بارم پر اندوه و غم است
به کجا می روم آخر ؟
من نمی دانم
که چرا
پای رفتن سست است
دل من می لرزد
شاید از بی تو بودن باشد
کاش می دانستی
زندگی بعد از تو
رنگ مرگ است
از این پس
من نمی دانستم
روشنی چشم من از توست
وتو خود می دانستی
بی تو من خواهم مرد
آه امشب دل دیوانه من
باز یاد آن روز افتاد
یاد آن روز نخست
یاد آن لحظه ی شیرین
افسوس !
سالها رفت و تو رفتی
ومن اینجا تنها
پر اندوه وسکوتم
کاش می دانستی
بعد تو
پر پروازم سوخت
ومن اینجا تنها
سالهاست
پی دیدار تو می گردم باز 
